11η μέρα
Διαδρομή: Τρέντο-Βενετία (κάντε κλικ)
Απόσταση: 182χλμ (κοντεράκι)
η διαδρομή στο google maps : http://goo.gl/maps/hKgT1
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Μετά από 10 συνεχόμενες μέρες πάνω στη σέλα το ταξίδι φτάνει προς το τέλος του. Το πλάνο για σήμερα έλεγε πετάλι μέχρι τη Βερόνα και την επόμενη μέρα τα τελευταία χιλιόμετρα μέχρι τη Βενετία.
Ο ιταλός φίλος που με φιλοξένησε στο Τρέντο όμως με ενημέρωσε για μια διαδρομή που φτάνει μέχρι Βενετία ακολουθώντας τον ποταμό Βrenta και η οποία πέρα από ότι είναι επίπεδη έχει και ποδηλατόδρομο σε όλο της το μήκος. Τι να πώ, θειο δώρο! Έκατσα το βράδυ και έβαλα τοπόσημα στο κινητό και το πρωί ήμουν έτοιμος. Η απόσταση ήταν πάνω από 170χλμ (υπολογισμοί του κινητού).
Ξεκινώ πουρνό πουρνό από το Τρέντο και κατευθύνομαι προς τη λίμνη Caldonazzo. Η έξοδος από την πόλη περιλάμβανε αναρρίχηση στους λόφους που την περικλείουν από τα δυτικά μέσα από στενάκια και γραφικές γειτονιές.
Η μέρα είναι μουντή και συννεφιασμένη.
Μετά το απότομο αλλά σύντομο ανέβασμα κατηφορίζω προς την κοιλάδα του ποταμού Brenta που θα ακολουθήσω εως το Βassano.
Όμορφα τοπία με εντυωπιακούς όγκους ολόγυρα μου και γραφικές πόλεις και χωριουδάκια σε όλη τη διαδρομή μέσα στο φαράγγι.
Το χειρότερο μέρος της ημέρας ήταν η βροχή που μέ έπιασε μετά από 3 ώρες περίπου που μαζί με τη ζέστη που είχε με αποτελείωσε. Να λιώνω και να στάζω από τον ιδρώτα με τα αδιάβροχα και να βρέχει. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.
Φτάνοντας στο Bassano το τοπίο αλλάζει. Τα βουνά τελειώνουν και απλώνεται μια τεράστια πεδιάδα που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της βόρειας Ιταλίας. Συμβουλεύομαι το gps και ακολουθώ τον δρόμο που οδηγεί κατευθείαν στη Βενετία. Αρκετή κίνηση αλλά στο 80% της διαδρομής υπάρχουν ποδηλατόδρομοι.
Ξέροντας ότι αυτά είναι τα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού πεταλάρω σα ρομποτάκι. Δε σταματώ, δεν κόβω και δε σκέφτομαι ότι είμαι κουρασμένος. Κεφάλι κάτω να φτάσω μέρα στο Venice!
Ευτυχώς η φλαταδούρα και η μονοτονία του τοπίου βοηθά στο να κινούμαι γρήγορα.
Ξαφνικά εκεί που πήγαινα είδα και μια ταμπέλα που έλεγε Βενετία 50 χλμ. Ήταν η πρώτη που έλεγε απόσταση. Εκεί στάθηκα λίγο και είπα "ρε το κάνα". Το λέγα για πλάκα πριν ξεκινήσω και μέτρο μέτρο χιλιόμετρο χιλιόμετρο το έκανα.
Μπορώ να πώ ότι το κεφάλι μου παραήταν γεμάτο από τις εικόνες που είχα αντικρύσει όλες αυτές τις μέρες. Πριν 5 μέρες ήμουν στο Ρήνο και πριν 10 Ολλανδία. Έτρωγα κάτι φλασιές από μέρη που είχαν εντυπωθεί στη μνήμη μου καθώς και από την ποικιλία του αναγλύφου
Λίγο λίγο έφτασα και στην ταμπέλα που έλεγε το όνομα ενός χωριού και από κάτω "Δήμος Βενετίας" ή κάτι τέτοιο. Ήμουν χώμα! Στο κοντέρ δεν κοιτούσα τα χιλιόμετρα. Θα τα βλεπα έξω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.
Μπαίνω στο Mestre λοιπόν(την παραθαλάσσια πόλη έξω από τη Βενετία). Πάω στο ξενοδοχείο, κλείνω ένα κρεβάτι και καβαλάω πάλι να πάω στην Γαληνοτάτη Δημοκρατία. Δεν άφησα τα μπαγκάζια στο ξενοδοχείο. Όχι. Θα τα πάω μέχρι το Venice.
Mην τα πολυλογώ ξεκινάω και τα 7-8 χλμ μέχρι την πόλη ήταν πραγματικά ένα χάος.
Να ενημερώσω ότι δεν υπάρχει ποδηλατόδρομος που ενώνει την ενδοχώρα με την πόλη. Η γέφυρα που υπάρχει είναι αυτοκινητόδρομο πολύ αφιλόξενη και θορυβώδης.
Πως όμως φτάνουμε στη γέφυρα?? Νόμιζα θα ταν απλό. Αμ πως! Έπρεπε να περάσω μια βιομηχανική περιοχή που θύμιζε τοπίο από το mad max. Διελυμένοι δρόμοι, μπάζα, σκουπίδια, εγκατάλειψη και γενικά ότι να ναι. Ούτε φωτογραφία δεν έβγαλα από την τσαντίλα μου.
Και πήγαινα και πηγαινα και μπαίνω σε ένα κόμβο με 3 λωρίδες ανα κατεύθυνση για να μπώ στο γεφύρι. Χάνω λίγα λεπτά από τη ζωή μου από την κίνηση και φτάνω στη γέφυρα (πάνω από τη λιμνοθάλασσα). Ευτυχώς εκεί υπάρχει πεζοδρόμιο! Καβαλάω και πάω. Φτάνω αγάλι αγάλι στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Εκεί επιτέλους κοιτάω τα χιλιόμετρα της μέρας και το total odo.
182 σήμερα και 1480.4 από το Άμστερνταμ.
Πολύ ρομαντικά που λέτε στην πόλη! Ένα χάος από λεωφορεία και τουρίστες. Βρωμούσε εμπορευματοποίηση. Μεγάλη ξενέρα.
Λέω να κατευθυνθώ πρός το κέντρο. Το ποδήλατο στα χέρια (20 κιλά) και ανέβα κατέβα τα γεφύρια μέσα σε χιλιάδες κόσμου. 'Αλλος μαζοχισμός!!! Άντεξα μέχρι τη γέφυρα του ριάλτο στο μεγάλο κανάλι. Έβγαλα μια επεισοδιακή φώτο (το ποδήλατο όπως το είχα ακουμπήσει με τη σέλα σε ένα φανοστάτη τσούλησε και έκανε ένα πλήρη κύκλο γύρω από το στύλο και προσγειώθηκε με τον μπροστνό τροχό να αιωρείται πάνω από το νερό!!!) και την έκανα για πίσω.
Όλοι οι περαστικοί και εγώ κοιτούσαμε το θέαμα του ποδηλάτου να τσουλάει και είχαμε μείνει αγάλματα. Έπεσαν πολλά γέλια με το αίσιο τέλος!
Είπα στον εαυτό μου ότι καλός ο Άγιος Μάρκος αλλά αν είναι να λιποθυμίσω για να φτάσω να μου λείπει. Πολλά τα σκαλια και το βάρος.
Τρώω μανίκι πάλι για να πάω στο σταθμό των τραίνων και εκεί έκανα το αποθημένο μου. Πήρα τραίνο για το ξενοδοχείο! ΝΑΙ, ΤΕΛΟΣ! ΕΦΤΑΣΑ. ΖΗΤΩ ΤΑ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΑ (χεχε-ούτε καν, πλακίζω).
Tώρα πρέπει να βάλω τα όσα είδα σε τάξη στο κεφάλι μου. Μου ρχονται εικόνες από χωριά, πόλεις, διασταυρώσεις, ποτάμια,δάση, βουνά, κοιλάδες,γέφυρες,κτίρια, εργοστάσια, ανθρώπους και αξιοπερίεργα από 1500 χλμ που τα είδα μέτρο μέτρο. Δεν είχα το χρόνο να τα οργανώσω και να τα συνειδητοποιήσω. Είναι λίγο χάος. Θα έχω χρόνο στο πλοίο (φεύγει αύριο το πρωί)!
Φωτογραφίες
Τρέντο
Τραίνο!! :)
Διαδρομή: Τρέντο-Βενετία (κάντε κλικ)
Απόσταση: 182χλμ (κοντεράκι)
η διαδρομή στο google maps : http://goo.gl/maps/hKgT1
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Μετά από 10 συνεχόμενες μέρες πάνω στη σέλα το ταξίδι φτάνει προς το τέλος του. Το πλάνο για σήμερα έλεγε πετάλι μέχρι τη Βερόνα και την επόμενη μέρα τα τελευταία χιλιόμετρα μέχρι τη Βενετία.
Ο ιταλός φίλος που με φιλοξένησε στο Τρέντο όμως με ενημέρωσε για μια διαδρομή που φτάνει μέχρι Βενετία ακολουθώντας τον ποταμό Βrenta και η οποία πέρα από ότι είναι επίπεδη έχει και ποδηλατόδρομο σε όλο της το μήκος. Τι να πώ, θειο δώρο! Έκατσα το βράδυ και έβαλα τοπόσημα στο κινητό και το πρωί ήμουν έτοιμος. Η απόσταση ήταν πάνω από 170χλμ (υπολογισμοί του κινητού).
Ξεκινώ πουρνό πουρνό από το Τρέντο και κατευθύνομαι προς τη λίμνη Caldonazzo. Η έξοδος από την πόλη περιλάμβανε αναρρίχηση στους λόφους που την περικλείουν από τα δυτικά μέσα από στενάκια και γραφικές γειτονιές.
Η μέρα είναι μουντή και συννεφιασμένη.
Μετά το απότομο αλλά σύντομο ανέβασμα κατηφορίζω προς την κοιλάδα του ποταμού Brenta που θα ακολουθήσω εως το Βassano.
Όμορφα τοπία με εντυωπιακούς όγκους ολόγυρα μου και γραφικές πόλεις και χωριουδάκια σε όλη τη διαδρομή μέσα στο φαράγγι.
Το χειρότερο μέρος της ημέρας ήταν η βροχή που μέ έπιασε μετά από 3 ώρες περίπου που μαζί με τη ζέστη που είχε με αποτελείωσε. Να λιώνω και να στάζω από τον ιδρώτα με τα αδιάβροχα και να βρέχει. Ευτυχώς δεν κράτησε πολύ.
Φτάνοντας στο Bassano το τοπίο αλλάζει. Τα βουνά τελειώνουν και απλώνεται μια τεράστια πεδιάδα που καλύπτει ένα μεγάλο μέρος της βόρειας Ιταλίας. Συμβουλεύομαι το gps και ακολουθώ τον δρόμο που οδηγεί κατευθείαν στη Βενετία. Αρκετή κίνηση αλλά στο 80% της διαδρομής υπάρχουν ποδηλατόδρομοι.
Ξέροντας ότι αυτά είναι τα τελευταία χιλιόμετρα του ταξιδιού πεταλάρω σα ρομποτάκι. Δε σταματώ, δεν κόβω και δε σκέφτομαι ότι είμαι κουρασμένος. Κεφάλι κάτω να φτάσω μέρα στο Venice!
Ευτυχώς η φλαταδούρα και η μονοτονία του τοπίου βοηθά στο να κινούμαι γρήγορα.
Ξαφνικά εκεί που πήγαινα είδα και μια ταμπέλα που έλεγε Βενετία 50 χλμ. Ήταν η πρώτη που έλεγε απόσταση. Εκεί στάθηκα λίγο και είπα "ρε το κάνα". Το λέγα για πλάκα πριν ξεκινήσω και μέτρο μέτρο χιλιόμετρο χιλιόμετρο το έκανα.
Μπορώ να πώ ότι το κεφάλι μου παραήταν γεμάτο από τις εικόνες που είχα αντικρύσει όλες αυτές τις μέρες. Πριν 5 μέρες ήμουν στο Ρήνο και πριν 10 Ολλανδία. Έτρωγα κάτι φλασιές από μέρη που είχαν εντυπωθεί στη μνήμη μου καθώς και από την ποικιλία του αναγλύφου
Λίγο λίγο έφτασα και στην ταμπέλα που έλεγε το όνομα ενός χωριού και από κάτω "Δήμος Βενετίας" ή κάτι τέτοιο. Ήμουν χώμα! Στο κοντέρ δεν κοιτούσα τα χιλιόμετρα. Θα τα βλεπα έξω από τον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της πόλης.
Μπαίνω στο Mestre λοιπόν(την παραθαλάσσια πόλη έξω από τη Βενετία). Πάω στο ξενοδοχείο, κλείνω ένα κρεβάτι και καβαλάω πάλι να πάω στην Γαληνοτάτη Δημοκρατία. Δεν άφησα τα μπαγκάζια στο ξενοδοχείο. Όχι. Θα τα πάω μέχρι το Venice.
Mην τα πολυλογώ ξεκινάω και τα 7-8 χλμ μέχρι την πόλη ήταν πραγματικά ένα χάος.
Να ενημερώσω ότι δεν υπάρχει ποδηλατόδρομος που ενώνει την ενδοχώρα με την πόλη. Η γέφυρα που υπάρχει είναι αυτοκινητόδρομο πολύ αφιλόξενη και θορυβώδης.
Πως όμως φτάνουμε στη γέφυρα?? Νόμιζα θα ταν απλό. Αμ πως! Έπρεπε να περάσω μια βιομηχανική περιοχή που θύμιζε τοπίο από το mad max. Διελυμένοι δρόμοι, μπάζα, σκουπίδια, εγκατάλειψη και γενικά ότι να ναι. Ούτε φωτογραφία δεν έβγαλα από την τσαντίλα μου.
Και πήγαινα και πηγαινα και μπαίνω σε ένα κόμβο με 3 λωρίδες ανα κατεύθυνση για να μπώ στο γεφύρι. Χάνω λίγα λεπτά από τη ζωή μου από την κίνηση και φτάνω στη γέφυρα (πάνω από τη λιμνοθάλασσα). Ευτυχώς εκεί υπάρχει πεζοδρόμιο! Καβαλάω και πάω. Φτάνω αγάλι αγάλι στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό. Εκεί επιτέλους κοιτάω τα χιλιόμετρα της μέρας και το total odo.
182 σήμερα και 1480.4 από το Άμστερνταμ.
Πολύ ρομαντικά που λέτε στην πόλη! Ένα χάος από λεωφορεία και τουρίστες. Βρωμούσε εμπορευματοποίηση. Μεγάλη ξενέρα.
Λέω να κατευθυνθώ πρός το κέντρο. Το ποδήλατο στα χέρια (20 κιλά) και ανέβα κατέβα τα γεφύρια μέσα σε χιλιάδες κόσμου. 'Αλλος μαζοχισμός!!! Άντεξα μέχρι τη γέφυρα του ριάλτο στο μεγάλο κανάλι. Έβγαλα μια επεισοδιακή φώτο (το ποδήλατο όπως το είχα ακουμπήσει με τη σέλα σε ένα φανοστάτη τσούλησε και έκανε ένα πλήρη κύκλο γύρω από το στύλο και προσγειώθηκε με τον μπροστνό τροχό να αιωρείται πάνω από το νερό!!!) και την έκανα για πίσω.
Όλοι οι περαστικοί και εγώ κοιτούσαμε το θέαμα του ποδηλάτου να τσουλάει και είχαμε μείνει αγάλματα. Έπεσαν πολλά γέλια με το αίσιο τέλος!
Είπα στον εαυτό μου ότι καλός ο Άγιος Μάρκος αλλά αν είναι να λιποθυμίσω για να φτάσω να μου λείπει. Πολλά τα σκαλια και το βάρος.
Τρώω μανίκι πάλι για να πάω στο σταθμό των τραίνων και εκεί έκανα το αποθημένο μου. Πήρα τραίνο για το ξενοδοχείο! ΝΑΙ, ΤΕΛΟΣ! ΕΦΤΑΣΑ. ΖΗΤΩ ΤΑ ΜΗΧΑΝΟΚΙΝΗΤΑ (χεχε-ούτε καν, πλακίζω).
Tώρα πρέπει να βάλω τα όσα είδα σε τάξη στο κεφάλι μου. Μου ρχονται εικόνες από χωριά, πόλεις, διασταυρώσεις, ποτάμια,δάση, βουνά, κοιλάδες,γέφυρες,κτίρια, εργοστάσια, ανθρώπους και αξιοπερίεργα από 1500 χλμ που τα είδα μέτρο μέτρο. Δεν είχα το χρόνο να τα οργανώσω και να τα συνειδητοποιήσω. Είναι λίγο χάος. Θα έχω χρόνο στο πλοίο (φεύγει αύριο το πρωί)!
Φωτογραφίες
Τρέντο
Κλείδωσα το ποδήλατο, άφησα το κλειδί επάνω και μπήκα στο Λίντλ να ψωνίσω..
ο κεντρικός σταθμός
Τραίνο!! :)
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας