Είμαι ένας οπαδός του ποδηλάτου και με κινητήρια δύναμη την αγάπη μου για τη φύση έχω "οργώσει" μεγάλο μέρος της Ηλείας και της Αχαίας. Από τα βουνά και τα οροπέδια μέχρι τους κάμπους και τα δάση "ζηλεύω" τον εαυτό μου που είχα την τύχη να αντικρύσω εικόνες και να βιώσω συναισθήματα μοναδικά.
Σκοπός μου μέσα απο τις περιπλανήσεις μου να αποδείξω ότι το ποδήλατο είναι το καταλληλότερο μέσο για να παρατηρήσουμε και να έρθουμε πιο κοντά στη φύση.
Οπως λέω και σε φίλους, αυτό που μετράει είναι η ταχύτητα. Ταξιδεύοντας με το ποδήλατο έχεις το χρόνο και την ευχέρεια να ανακαλύψεις, να φωτογραφίσεις και να αναδείξεις μικρές γωνιές φυσικού κάλους που ούτε θα φανταζόσουν ότι υπάρχουν. Πόσες φορές με ρωτούν που βρίσκεται το μέρος που απεικονίζει μια φωτογραφία μου. Όταν τους απαντώ ότι είναι δίπλα πχ στην Εθνική οδό, με κοιτούν με απορία καθώς έχουν κάνει πολλές φορές την ίδια διαδρομή αλλά δεν έχουν "δει" και "βιώσει" τίποτα. Κλεισμένοι και απομονωμένοι μέσα σε ένα μεταλλικό κλουβί όπου παλεύουν με το χρόνο και την απόσταση.
Με το ποδήλατο βιώνεις όλη τη διαδρομή προς τον προορισμό σου. Ο χρόνος κυλάει διαφορετικά.
Κάθε διαδρομή ανεξάρτητα με τον τελικό προορισμό κρύβει όμορφες εκπλήξεις. Το ταξίδι πλέον δεν είναι μια απαραίτητη διαδικάσια για να πάμε εκεί που θέλουμε αλλά μια συνεχής αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.
Είσαι πλούσιος με όσα είδες στο δρόμο, όπως λέει και ο Καβάφης. Και με το ποδήλατο είσαι σίγουρος ότι τα είδες όλα.
Έχοντας κάνει μια διαδρομή τουλάχιστον μία φορά αποκτώ μια τελείως διαφορετική αντίληψη του χώρου και του αναγλύφου που κινήθηκα. Καταλαβαίνω κάθε ανηφόρα και κάθε κατηφόρα. Αισθάνομαι την διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στην κορφή ενός λόφου και τη δροσιά ενός φαραγγιού. Βλέπω κάθε λιβάδι και κάθε μοναχικό δέντρο. Νιώθω το απάγγιο που μου προσφέρει η κάθε πλαγιά. θυμάμαι αν κουράστικα και αν κόπιασα. Η μνήμη της καρδιάς μου που χτυπάει γρήγορα θα με συντροφεύει όταν θα θυμάμαι εκείνο μου το ταξίδι. Γίνομαι ένα με το τοπίο που διασχίζω. Δεν πηγαίνω απλά κάπου περνώντας από κάπου.Το κάθε μέτρο είναι ταξίδι και εμπειρία, μέχρι να έρθει το επόμενο. Οι μνήμες χαράσονται στην άσφαλτο που πατάς. Ακόμα και ο καιρός εκείνης της μέρας σου μένει χαραγμένος. Θυμάσαι αν ίδρωνες και αν καιγόσουν κάτω από το μεσημεριανό ήλιο ή αν που και που κάποιο σύννεφο ή κάποια σκιά σε ανακούφιζε για λίγα δευτερόλεπτα. Το χειμώνα στο βουνό θυμάσαι κάθε ηλιακτίδα που χτύπησε επάνω σου. Τη θυμάσαι γιατί την ένιωσες. Ένιωσες την ανακούφιση που σου προσέφερε. Πως να ξεχάσω τον ήλιο που ξεπρόβαλε πάνω στο χιονισμένο Πρασούδι και οι αντανακλάσεις δημιούργησαν μια μοναδική εικόνα. Η ευφορία και το δέος που ένιωσα είναι συναισθήματα μοναδικά.
Πως να βιώσεις την άνοιξη αν δεν περάσεις απο μέσα της? Πώς να νιώσει το χειμώνα αν δεν σε πιάσουν ρίγη από το κρύο. Πως θα νιώσεις άμα το σώμα σου δεν νιώσει. Άμα δεν εκτεθείς και δεν γίνεις ένα? Πίσω από το τζάμι και το καλοριφέρ είσαι ένας παρατηρητής απλά. Πάνω στο ποδήλατο είσαι και νιώθεις ένα την εποχή.
Η άνοιξη είναι οι μυρωδιές οι ήχοι και τα χρώματα. Από την μυρωδιά του θάνατου ενός ζώου έως το χαμομήλι και από την εικόνα του ανοιχτόχρωμο γρασιδιού έως τις κουτσουπιές, η άνοιξη σου μιλάει. Και εσύ πρέπει να είσαι εκεί έξω για να αφουγκραστείς και όχι να είσαι κλεισμένος σε ένα τενεκέ και η μόνη αλληλεπίδραση που θα έχεις με τη φύση να είναι η στάση για κατούρημα.
Κάθε μήνας έχει διαφορετική σημασία για ένα ποδηλάτη. Έιναι εκτεθειμένος στα στοιχεία και έχει μάθει να τα διαβάζει και να τα σέβεται.
Σκοπός μου μέσα απο τις περιπλανήσεις μου να αποδείξω ότι το ποδήλατο είναι το καταλληλότερο μέσο για να παρατηρήσουμε και να έρθουμε πιο κοντά στη φύση.
Οπως λέω και σε φίλους, αυτό που μετράει είναι η ταχύτητα. Ταξιδεύοντας με το ποδήλατο έχεις το χρόνο και την ευχέρεια να ανακαλύψεις, να φωτογραφίσεις και να αναδείξεις μικρές γωνιές φυσικού κάλους που ούτε θα φανταζόσουν ότι υπάρχουν. Πόσες φορές με ρωτούν που βρίσκεται το μέρος που απεικονίζει μια φωτογραφία μου. Όταν τους απαντώ ότι είναι δίπλα πχ στην Εθνική οδό, με κοιτούν με απορία καθώς έχουν κάνει πολλές φορές την ίδια διαδρομή αλλά δεν έχουν "δει" και "βιώσει" τίποτα. Κλεισμένοι και απομονωμένοι μέσα σε ένα μεταλλικό κλουβί όπου παλεύουν με το χρόνο και την απόσταση.
Με το ποδήλατο βιώνεις όλη τη διαδρομή προς τον προορισμό σου. Ο χρόνος κυλάει διαφορετικά.
Κάθε διαδρομή ανεξάρτητα με τον τελικό προορισμό κρύβει όμορφες εκπλήξεις. Το ταξίδι πλέον δεν είναι μια απαραίτητη διαδικάσια για να πάμε εκεί που θέλουμε αλλά μια συνεχής αλληλεπίδραση με το περιβάλλον.
Είσαι πλούσιος με όσα είδες στο δρόμο, όπως λέει και ο Καβάφης. Και με το ποδήλατο είσαι σίγουρος ότι τα είδες όλα.
Έχοντας κάνει μια διαδρομή τουλάχιστον μία φορά αποκτώ μια τελείως διαφορετική αντίληψη του χώρου και του αναγλύφου που κινήθηκα. Καταλαβαίνω κάθε ανηφόρα και κάθε κατηφόρα. Αισθάνομαι την διαφορά θερμοκρασίας ανάμεσα στην κορφή ενός λόφου και τη δροσιά ενός φαραγγιού. Βλέπω κάθε λιβάδι και κάθε μοναχικό δέντρο. Νιώθω το απάγγιο που μου προσφέρει η κάθε πλαγιά. θυμάμαι αν κουράστικα και αν κόπιασα. Η μνήμη της καρδιάς μου που χτυπάει γρήγορα θα με συντροφεύει όταν θα θυμάμαι εκείνο μου το ταξίδι. Γίνομαι ένα με το τοπίο που διασχίζω. Δεν πηγαίνω απλά κάπου περνώντας από κάπου.Το κάθε μέτρο είναι ταξίδι και εμπειρία, μέχρι να έρθει το επόμενο. Οι μνήμες χαράσονται στην άσφαλτο που πατάς. Ακόμα και ο καιρός εκείνης της μέρας σου μένει χαραγμένος. Θυμάσαι αν ίδρωνες και αν καιγόσουν κάτω από το μεσημεριανό ήλιο ή αν που και που κάποιο σύννεφο ή κάποια σκιά σε ανακούφιζε για λίγα δευτερόλεπτα. Το χειμώνα στο βουνό θυμάσαι κάθε ηλιακτίδα που χτύπησε επάνω σου. Τη θυμάσαι γιατί την ένιωσες. Ένιωσες την ανακούφιση που σου προσέφερε. Πως να ξεχάσω τον ήλιο που ξεπρόβαλε πάνω στο χιονισμένο Πρασούδι και οι αντανακλάσεις δημιούργησαν μια μοναδική εικόνα. Η ευφορία και το δέος που ένιωσα είναι συναισθήματα μοναδικά.
Πως να βιώσεις την άνοιξη αν δεν περάσεις απο μέσα της? Πώς να νιώσει το χειμώνα αν δεν σε πιάσουν ρίγη από το κρύο. Πως θα νιώσεις άμα το σώμα σου δεν νιώσει. Άμα δεν εκτεθείς και δεν γίνεις ένα? Πίσω από το τζάμι και το καλοριφέρ είσαι ένας παρατηρητής απλά. Πάνω στο ποδήλατο είσαι και νιώθεις ένα την εποχή.
Η άνοιξη είναι οι μυρωδιές οι ήχοι και τα χρώματα. Από την μυρωδιά του θάνατου ενός ζώου έως το χαμομήλι και από την εικόνα του ανοιχτόχρωμο γρασιδιού έως τις κουτσουπιές, η άνοιξη σου μιλάει. Και εσύ πρέπει να είσαι εκεί έξω για να αφουγκραστείς και όχι να είσαι κλεισμένος σε ένα τενεκέ και η μόνη αλληλεπίδραση που θα έχεις με τη φύση να είναι η στάση για κατούρημα.
Κάθε μήνας έχει διαφορετική σημασία για ένα ποδηλάτη. Έιναι εκτεθειμένος στα στοιχεία και έχει μάθει να τα διαβάζει και να τα σέβεται.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας