Συνηθίζω να ανεβαίνω στο βουνό χαράματα και να γυρνάω στο νύχτωμα
Προσπαθώ πάντα να η δύση του ήλιου να με βρίσκει στο "κατέβα". Είναι μοναδικό συναίσθημα να βλέπεις την αλλαγή που συντελείται στο βουνό από το βασίλεμα.
Η αλλαγή των χρωμάτων είναι πολύ πιο έντονη εκεί πάνω , ίσως λόγω της χαμηλής υγρασίας και την καθαρότητας της ατμόσφαιρας.
Επίσης είναι αισθητή η "απώλεια" των ηλιακτίδων που μέχρι τότε σε κρατούσαν ζεστό.
Ξαφνικά όλα γίνονται πιο κρύα και πιο κόκκινα. Το φως εξαφανίζεται γρήγορα και έχεις το δίλημμα
α) να κάτσεις να απολαύσεις το θέαμα ή β) να τρέξεις να μην σε πιάσει σκοτάδι και ξεμείνεις εκεί πάνω.
Δύο πράγματα. Χρόνος που κυλάει αντίστροφα και θέαμα που κρατά λίγο αλλά είναι μοναδικό. Οπότε τρέχεις, κοιτάς, "χαζεύεις" και ξανατρέχεις.
Είναι τα 20-30 λεπτά που ορίζουν το τέλος της εξόρμησης που ξεκίνησε 10 ώρες πρίν και που κλείνουν ιδανικά μια γεμάτη μέρα.
Προσπαθώ πάντα να η δύση του ήλιου να με βρίσκει στο "κατέβα". Είναι μοναδικό συναίσθημα να βλέπεις την αλλαγή που συντελείται στο βουνό από το βασίλεμα.
Η αλλαγή των χρωμάτων είναι πολύ πιο έντονη εκεί πάνω , ίσως λόγω της χαμηλής υγρασίας και την καθαρότητας της ατμόσφαιρας.
Επίσης είναι αισθητή η "απώλεια" των ηλιακτίδων που μέχρι τότε σε κρατούσαν ζεστό.
Ξαφνικά όλα γίνονται πιο κρύα και πιο κόκκινα. Το φως εξαφανίζεται γρήγορα και έχεις το δίλημμα
α) να κάτσεις να απολαύσεις το θέαμα ή β) να τρέξεις να μην σε πιάσει σκοτάδι και ξεμείνεις εκεί πάνω.
Δύο πράγματα. Χρόνος που κυλάει αντίστροφα και θέαμα που κρατά λίγο αλλά είναι μοναδικό. Οπότε τρέχεις, κοιτάς, "χαζεύεις" και ξανατρέχεις.
Είναι τα 20-30 λεπτά που ορίζουν το τέλος της εξόρμησης που ξεκίνησε 10 ώρες πρίν και που κλείνουν ιδανικά μια γεμάτη μέρα.
Οι άγγλοι το αποκαλούν χρυσή ώρα (golden hour)
ΑπάντησηΔιαγραφή