Φόβος

δεν εχεις δικαιωμα να φοβασαι

" Nα θυμάσαι ότι καθε φοβο σου υπαρχει καποιος που τον εκμεταλλευεται και καποιος που τον χρεωνεται"
                                                                                                                              koliri

Παντα εβλεπα στις αμερικανικες ταινιες την παρακατω ατακα "ο ανθρωπος φοβαται αυτο που δεν καταλαβαινει. φοβαται το αγνωστο". Ε λοιπον, δεν υπαρχει μεγαλυτερη αληθεια απο αυτη. Κατεληξα σε αυτη τη διαπιστωση μεσα απο πολλες κουβεντες με φιλους και γνωστους. Απο τους μεταναστες μεχριτον κουρεα που πηγαινουμε, ο κανονας επιβεβαιωνεται. Προτιμουμε το οικειο και αποφευγουμε αυτο που ειναι ξενο. Αυτο ειναι μαλλον ειναι κομματι της ανθρωπινης ιδιοτητας μας.
Ομως οταν αυτη μας η , μαλλον, φυσικη προδιαθεση μας κανει ρατσιστες ή οπισθοδρομικους, εμεις μπορουμε να την καταπολεμησουμε? Εχουμε τη δυνατοτητα να υπερνικησουμε τον γεννετησιο φοβο μας προς το αν-οικειο και το ξενο?
Φυσικα και εχουμε! Ειμαστε ανθρωποι. Καθενας μας ειμαστε, εν δυναμει, μια ξεχωριστη οντοτητα. Επιμενω στο "εν δυναμει". Μπορουμε να ειμαστε διαφορετικοι αν προσπαθησουμε. Η διαφορετικοτητα δεν ειναι αναγκαια συνθηκη. Εχουμε τη δυνατοτητα, αλλα εγκειται σε εμας να την ενεργοποιησουμε.
Η πλειοψηφια δυστυχως φοβαται να διαφοροποιηθει. Φοβαται το αγνωστο που θα ξεδιπλωθει μπροστα της αμα επιλεξει τη διαφορετικοτητα. Φοβαται την απομονωση απο τους υπολοιπους και την κριτικη που θα του ασκηθει. Ομως θελει θαρρος. Θελει θαρρος και δυναμη να πας κοντρα στο ρευμα. Να ελευθερωθεις απο τα γενετισια ενστικτα και τα κοινωνικα πρεπει. Να γινεις αυτονομος και να πειραματιστεις με τα ορια της ψυχης και του μυαλου σου.
Eγω προτεινω λοιπον αντι να φοβασαι απλα να σκεφτεσαι. Μην φοβασαι. Σκεψου! Ο κοσμος προτιμα να φοβαται παρα να σκεφτεται. Εγω αρνουμαι να φοβηθω. Δεν φοβαμαι τιποτα. Ειμαι ελευθερος. Υπερνικω ολα οσα φοβαμαι για να ζω μια ζωη γεματη ανεμελια και γαληνη. Και τιποτα, ακομα και τα εμποδια, δεν θα αλλαξουν αυτη μου την αντιληψη. Κανεις δεν θα με τρομοκρατησει, ουτε θα εκμεταλλευτει τις ανασφαλειες και τις φοβιες μου. Γιατι η εξουσια βασιζεται στην εκμεταλλευση των γενετισιων φοβων μας. Οι εξουσιαστες πλαθουν και πλασαρουν εναν κοσμο γεματο κακο και εχθρικο και μας πουλανε ασφαλεια απο ολα αυτα τα κακα με ανταλαγμα την σιωπη μας και την αποδοχη τους.
Θυμαστε τα παιδικα που βλεπαμε μικροι? Παντα υπηρχε ενας κακος. Ενας διαβολικος που ηθελε να κατακτησει και να καταστρεψει. Απο μικρους προσπαθουν να μας πεισουν οτι το κακο υπαρχει και οτι υπαρχει η αναγκη για τον σουπερ καλο που θα μας σωσει. Απο μικρους μας βαζουν στο τρυπακι του φοβου και της αναγκης για μια εξουσια που θα μας προστατεψει. Δυστυχως ομως το κακο υπαρχει μονο στο μυαλο μας, ενω η εξουσια που μας προστατευει υπαρχει στα αληθεια και μας καταδυναστευει στην πραγματικοτητα. Ειρωνικο ετσι? Πουλανε κατι αορατο, το πιστευουμε, φοβομαστε, και τελικα αυτο που βλεπουμε μπροστα μας και μας προστατευει μας καταδυναστευει. Ποσο απλοικο και συναμε υπουλο.
Αφορμη για το παραπανω κειμενακι ειναι οι κουβεντες που κανω με φιλους και γνωστους περι εγκληματικοτητας και ρατσισμου. Οι πιο πολλες κοπελες, φιλες μου, φοβουνται να περπατησουν το βραδυ στην Πατρα επειδη φοβουνται απο τους μεταναστες. Τι κι αν στην Πατρα οι μεταναστες δεν εχουν πειραξει κανενα. Τι κι αν η εγκληματικοτητα των ξενων ειναι μικροτερη σε σχεση με την εγχωρια? Τι κι αν αυτοι οι ανθρωποι πινανε και χρηζουν συμπαραστασης και βοηθειας? Λυπομαστε αυτους που πεινουν στην Αφρικη και δεν μας νοιαζει για αυτους που πινανε και κοιμουνται σε χαρτονια μεσα στην πολη μας. Και ξερετε γιατι δεν μας νοιαζει? Γιατι αφηνουμε τους φοβους μας και μας υπερνικουν. Ο φοβος ομως δεν ειναι μονοδρομος. Μπορουμε ειτε να φοβηθουμε ειτε να υπερνικησουμε τις αδυναμιες μας και να δουμε την αληθεια. Να δουμε οτι οι μεταναστες ειναι σε δυσκολη κατασταση και ισα που επιβιωνουν. Οτι εχουν αφησει φιλους και οικογενεια και ειναι σε ξενο τοπο. Οχι ομως. Δεν σκεφτομαστε τα αυτονοητα. Δεν βλεπουμε αυτα που εξελισσονται μπροστα μας, παρα επιλεγουμε να κρυφτουμε πισω απο τους φοβους μας. Να φοβηθουμε αυτους που μας εχουν αναγκη απο το να τους βοηθησουμε. Να χαθουμε μεσα στις αμφιβολιες που μας εχουν φυτεψει. Να βλεπουμε τον πεινασμενο και αντι να τον βοηθαμε να φοβομαστε μην μας κλεψει ή μην μας βιασει. Που ειναι η ευαισθησια και η ανθρωπια μας?
Εχουμε ευθυνη. Καθενας ατομικα. Δεν ειναι απλα κακο να φοβασαι. Ειναι ανεπιτρεπτο! Δεν εχεις το δικαιωμα να φοβασαι! Οχι! Εχεις προσβαση σε γνωση και πληροφοριες. Εχεις επιλογη και δυνατοτητες. Στους κουρεληδες μεταναστες ποτε δεν προσφερθηκαν οι γνωσεις και η εκπαιδευση που δοθηκαν σε σενα. Αυτοι εχουν ελαφρυντικο αν κανουν κατι κακο και αν σε βλαψουν. Εσυ ομως δεν εχεις που δεν τους βοηθας και τους φοβασαι. Εσυ μεσα απο τη γνωση μπορεις να δεις πιο περα απο αυτους και δεν το κανεις. Μπορεις να συνθεσεις πιο πολυπλοκα πραγματα στο κεφαλι σου και δεν το κανεις. Προτιμας το φοβο. Και οχι μονο δεν βοηθας αλλα συμβαλεις στην καταπιεση αυτων που εχουν αναγκη! Ο φοβος σου χτυπα τους κατατρεγμενους αυτου του κοσμου. Φορτωνεις την αδυναμια του χαρακτηρα σου στους αδυναμους. Ζητας προστασια και ασφαλεια ως συνεπεια του φοβου σου και αυτη η ασφαλεια μεταφραζεται σε διωγμους ως προς τους αδυναμους. Καταλαβαινεις τι κανεις ? Ποση ευθυνη κουβαλας? Ποσο κακο κανει ενα απλο σου συναισθημα? Ο φοβος σε τυφλωνει. Γινεσαι εσυ το κακο και το διαβολικο για τους μεταναστες και τα ζωα ακομα. Γιατι ζητας προστασια απο κατι που δε σε απειλει. Και σου δινουν οση προστασια θες και ταυτοχρονα σε εκμεταλλευονται. Εκμεταλλευονται το φοβο σου και την αναγκη σου για προστασια και εσυ για ανταλαγμα για οσα σου προσφερουν τους δινεις εξουσια επανω στη ζωη σου. Και ενταξει. Κανε οτι θες με τη ζωη σου. Ομως να ξερεις οτι οι πραξεις σου εχουν επιπτωσεις επανω και σε αλλους που δε βλεπεις.
Οτι ισχυει για τους μεταναστες ισχυει και για τα ζωα.
Καθε φορα που φοβασαι ενα ακακο σκυλακι, υποχρεωνεις ενα γεματο αγαπη ζωο να δεθει. Καθε φορα που αλλαζεις πεζοδρομιο για να μην πεσεις πανω στο μεταναστη υποχρεωνεις το κρατος να σου δωσει ενα μπατσο για να νιωθεις ασφαλεια. Καταλαβαινεις ποσο ΦΤΑΙΣ??? Ποσο επηρεαζεις τα πραγματα? Πως οι φαινομενικα αθωες φοβιες σου καταπιεζουν τις ζωες των αλλων (ανθρωπων και ζωων)? Ξερεις ποσοι καταπιεστικοι νομοι εχουν εκδοθει επειδη εσυ φοβασαι και ωστε να εχεις λογο να φοβασαι? Ποσο κατωτερος των περιστασεων παρουσιαζεσαι? Ποσο ακυρωνεις τα πανεπιστημια και τα σχολεια σου?
Την επομενη φορα, χαιδεψε το σκυλακι και χαρισε του συναμα και την ελευθερια. Να θυμασαι οτι καθε φορα που φοβασαι , ενα σκυλι δενεται και ενας αδυναμος ανθρωπος διωκεται. Και ευθυνεσαι εσυ γι αυτο.
Την επομενη φορα χαιρετα το μεταναστη που μενει στη γειτονια σου ή προσφερε του φαγητο. Δειξε μεγαλοσυνη. Εχεις την δυνατοτητα να δωσεις απο το περισσευμα της ψυχης σου. Μην απαιτεις απο αυτον οσα δεν μπορεις να δωσεις εσυ. Αυτος εχει δικιο να φοβαται και να ειναι επιφυλακτικος απεναντι σου. Εχει περασει πολλα. Εχει βιωσει ρατσισμο και πεινα. Ειναι μονος και ευαλωτος. Εχει δικαιωμα να φοβαται. Και καλα κανει. Εσυ που δεν εχεις περασει τιποτα απο τα παραπανω δεν εχεις δικαιωμα να φοβασαι. Εχεις υποχρεωση να αγαπας! Εχεις υποχρεωση να βοηθας. Εχεις υποχρεωσει να δινεις. Αυτοι δεν μπορουν να σου δωσουν τιποτα. Ζητουν μονο την ανοχη και την κατανοηση σου. Και εσυ κακομοιρο ανθρωπακι τους φοβασαι. Ποσο παραπλανημενος εισαι.
Εγω μιλαω στους μεταναστες στο φαρο. Και ειναι πολλες φορες επιφυλακτικοι απεναντι μου. Εισπρατω τα αποτελσματα των δικων σου φοβων .Εσυ τους κανεις επιφυλακτικους. Αλλα δεν ψαρωνω ουτε απογοητευομαι. Εχω περισσευμα ψυχης για τους κατατρεγμενους αυτου του κοσμου. Τους δικαιολογω τις αδυναμιες και τα κομπλεξ. Στην πραξη δεν ειναι δικα τους. Ειναι δικα σου.

Εγω δεν φοβαμαι , πλεον, τιποτα και κανεναν σε αυτη τη ζωη. Και νιωθω πιο ελευθερος απο ποτε. Και δεν θα δεσω ποτε ξανα το σκυλι μου. Η Ιολη δεν φοβαται τιποτα και τις αξιζει να τρεχει ελευθερη. Εσυ ομως που φοβασαι και τρεφεις αυτες τις φοβιες σκεφτομενος μονο την παρταρα σου πρεπει να υποστεις τις συνεπειες. Αντι να σκεφτεις και να αλλαξεις προτιμας να σκορπας καταπιεση και δυστυχια στους ηδη καταπιεσμενους. Δυστυχως οι φοβοι σου ειναι η ιδανικη αφορμη και το ιδανικο εναυσμα που περιμενει η εκαστοτε εξουσια για να μας ελεγχει. Δεν θα υποκυψω ποτε στο φοβο σου, που ποτε σου δεν προσπαθησες να απελευθερωθεις και να καταπιεσεις. Μου τον πετας στα μουτρα και περιμενεις απο μενα ή απο το μπατσο να κανει κατι. Εγω θα σε αφησω να φοβασαι. Και ελπιζω μια μερα ο μπατσος που ανεθρεψες και υπαρχει εξαιτιας σου να σου χτυπησει την πορτα.
Παλέψε με τον εαυτο σου οπως παλεψα και εγω. Μη φοβασαι χωρις να σκεφτεσαι. Κανε το αντιστροφο. Σκεψου πριν φοβηθεις και για να μη φοβηθεις. Και να θυμασαι οτι καθε φοβο σου υπαρχει καποιος που τον εκμεταλλευεται και καποιος που τον χρεωνεται.



Υ.Γ το παραπανω κειμενο ειναι αφιερωμενο στις κοπελες που συναντω τα βραδια οταν βγαινω να περπατησω με το mp3 μου και οι οποιες οταν με βλεπουν στα σκοτεινα ειτε επιταχυνουν ειτε αλλαζουν δρομο. Καποτε ενιωθα ασχημα που τις τρομαζω και τις δικαιολογουσα με μια ρομαντικη διαθεση. Σημερα τις θεωρω υπευθυνες για οσα τοσο καιρο φορτωνα στον εαυτο μου και το κοινωνικο συνολο. Ας φοβουνται λοιπον. Ελπιζω ποτε να μην τους τυχει τιποτα κακο. Δεν ειμαι χαιρεκακος.
Την επομενη φορα θα προσποιηθω οτι τρεχω προς το μερος τους για να τους δωσω πραγματικο λογο για τους φοβους τους (πλακα, δεν θα το κανω! ). Αφου φοβουνται ετσι και αλλιως!
/b