Προς Βενετία, μέρα 2η!
Διαδρομή: Nijmegen-Cologne (κάντε κλίκ)
Απόσταση: 165χλμ
Υψομετρικά: φλαταδούρα
Δείτε τη διαδρομή στο google maps: http://goo.gl/maps/4QFmP
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Αφήνω το Ναιμέχεν νωρίς το πρωί με κατεύθυνση προς Κολωνία. Πηγαίνω νότια παράλληλα με τον παλιό εθνικό δρόμο και σε αρκετά σημέια διασχίζω μικρα χωριά και κωμοπόλεις.
Το τοπίο πλέον αλλάζει και στον ορίζοντα αχνοφαίνονται κάτι λόφοι (ω θεοί)!
Επίσης υπάρχουν πιο πολλά δέντρα και δάση σε σχέση με την κεντρική Ολλανδία.
Μετά από 60 χλμ περίπου φτάνω στα σύνορα με τη Γερμανία. Όποιος περίμενε τελωνειακό σταθμό και ελέγχο απο αστυνομικούς με γερμανικούς ποιμενικούς (ελληνιστι λυκόσκυλα!) θα απογοητευτεί. 1 πινακίδα μόνο σε κάθε πλευρα των συνόρων που
ενημερώνει ότι τελειώνει η Ολλανδία και οτι μπαίνουμε στο Germany και αντίστροφα.
Aπλά, ήρεμα, δυτικοευρωπαικά ρε παιδί μου.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το Ναιμέχεν μέχρι τα σύνορα με τη Γερμανία.
φυστικοβούτηρο με μαύρο ψωμί!
ρομποτάκι για το γκαζόν (άτσα)
και νομίζουμε ότι στην Ελλάδα οργώνουμε :P
εικονοστάσι (δεν είμαστε οι μόνοι)
τα σύνορα
Γερμανία λοιπόν από δω και πέρα. Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι ότι η σήμανση στους ποδηλατόδρομους είναι περιορισμένη.
Κάτι άλλο που "χτυπάει" κυριολεκτικά όμως είναι η ποιότητα του οδοστρώματος. Οι γερμανικοί ποδηλατόδρομοι πρέπει να είναι αρκετά πιο παλιοί από τους ολλανδικούς ή απλά οι γερμανοί να ειναι ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΔΕΣ!
Οι κακοτεχνίες είναι πανταχού παρούσες. Λακούβες, σαμαράκια. ρίζες δέντρων που προεξέχουν, στενά σημεία και διασταυρώσεις χωρίς σήμανση χαρακτηριζούν την πρώτη μου επαφή με την γερμανική τελειότητα.
Σε πολλά σημεία επέλεγα να πηγαίνω από το δρόμο για να γλυτώσω τα κοκκαλάκια μου και το ποδηλατάκι μου.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν για τους ποδηλατόδρομους στην ύπαιθρο. Μέσα στις πόλεις ήταν το μαρτύριο!
Το σύστημα που έχουν ειναι να χωρίζουν το πεζοδρόμιο στη μέση. Μίσο για ποδηλάτες, μισό για πεζούς. Καλή ιδέα αλλά η υλοποίηση έγινε αλα μεσογειακά..
Πέρα από τους κάδους σκουπιδιών που πρέπει να αποφεύγεις κάθε 30 μέτρα αυτό που τρέλανε ήταν ότι όταν έφτανες σε διασταύρωση έπρεπε να διασχίσεις κάθετα ένα δρόμο και μετά να συνεχίσεις ευθεία για το "πεζοδρόμιο" που ακολουθούσες. Έλα μου όμως που και στο ανέβα και στο κατέβα υπήρχαν πεζούλια. Πεζούλια 3 και 4 πόντων περίπου. Ότι πρέπει για ενα ποδήλατο δρόμου σαν το δικό μου. Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω. Στο δρόμο πάλι...
Το τοπίο από τα σύνορα μέχρι την Κολωνία ήταν μονότονο. Μια ατέλειωτη πεδιάδα που όμως σε αντίθεση με τις ολλανδικές πεδιάδες δεν σου βγάζει κάτι το τεχνητό. Είναι κάμπος και όχι ανεκτημένη γη.
Σε μεγάλο κομμάτι της διαδρομής ο ποδηλατόδρομος είναι στη θεση της βοηθητικής λωρίδας-έκτακτης ανάγκης που έχουν και κάποιοι ελληνικοί δρόμοι (πχ Πατρων-Πυργου).
Οι ποδηλάτες μοιράζονται τη λωρίδα με τα αυτοκίνητα και χωρίς διαχωριστικό παρακαλώ..
Ακολουθεί λίγο Γερμανία στις φώτο παρακάτω.
Tρίτη μέρα για Kόμπλενζ λοιπόν: Κολωνία-Κόμπλενζ ,112χλμ
Διαδρομή: Nijmegen-Cologne (κάντε κλίκ)
Απόσταση: 165χλμ
Υψομετρικά: φλαταδούρα
Δείτε τη διαδρομή στο google maps: http://goo.gl/maps/4QFmP
Προβολή μεγαλύτερου χάρτη
Αφήνω το Ναιμέχεν νωρίς το πρωί με κατεύθυνση προς Κολωνία. Πηγαίνω νότια παράλληλα με τον παλιό εθνικό δρόμο και σε αρκετά σημέια διασχίζω μικρα χωριά και κωμοπόλεις.
Το τοπίο πλέον αλλάζει και στον ορίζοντα αχνοφαίνονται κάτι λόφοι (ω θεοί)!
Επίσης υπάρχουν πιο πολλά δέντρα και δάση σε σχέση με την κεντρική Ολλανδία.
Μετά από 60 χλμ περίπου φτάνω στα σύνορα με τη Γερμανία. Όποιος περίμενε τελωνειακό σταθμό και ελέγχο απο αστυνομικούς με γερμανικούς ποιμενικούς (ελληνιστι λυκόσκυλα!) θα απογοητευτεί. 1 πινακίδα μόνο σε κάθε πλευρα των συνόρων που
ενημερώνει ότι τελειώνει η Ολλανδία και οτι μπαίνουμε στο Germany και αντίστροφα.
Aπλά, ήρεμα, δυτικοευρωπαικά ρε παιδί μου.
Οι φωτογραφίες που ακολουθούν είναι από το Ναιμέχεν μέχρι τα σύνορα με τη Γερμανία.
φυστικοβούτηρο με μαύρο ψωμί!
ρομποτάκι για το γκαζόν (άτσα)
και νομίζουμε ότι στην Ελλάδα οργώνουμε :P
εικονοστάσι (δεν είμαστε οι μόνοι)
Γερμανία λοιπόν από δω και πέρα. Το πρώτο πράγμα που παρατηρείς είναι ότι η σήμανση στους ποδηλατόδρομους είναι περιορισμένη.
Κάτι άλλο που "χτυπάει" κυριολεκτικά όμως είναι η ποιότητα του οδοστρώματος. Οι γερμανικοί ποδηλατόδρομοι πρέπει να είναι αρκετά πιο παλιοί από τους ολλανδικούς ή απλά οι γερμανοί να ειναι ΤΣΑΠΑΤΣΟΥΛΗΔΕΣ!
Οι κακοτεχνίες είναι πανταχού παρούσες. Λακούβες, σαμαράκια. ρίζες δέντρων που προεξέχουν, στενά σημεία και διασταυρώσεις χωρίς σήμανση χαρακτηριζούν την πρώτη μου επαφή με την γερμανική τελειότητα.
Σε πολλά σημεία επέλεγα να πηγαίνω από το δρόμο για να γλυτώσω τα κοκκαλάκια μου και το ποδηλατάκι μου.
Όλα τα παραπάνω ισχύουν για τους ποδηλατόδρομους στην ύπαιθρο. Μέσα στις πόλεις ήταν το μαρτύριο!
Το σύστημα που έχουν ειναι να χωρίζουν το πεζοδρόμιο στη μέση. Μίσο για ποδηλάτες, μισό για πεζούς. Καλή ιδέα αλλά η υλοποίηση έγινε αλα μεσογειακά..
Πέρα από τους κάδους σκουπιδιών που πρέπει να αποφεύγεις κάθε 30 μέτρα αυτό που τρέλανε ήταν ότι όταν έφτανες σε διασταύρωση έπρεπε να διασχίσεις κάθετα ένα δρόμο και μετά να συνεχίσεις ευθεία για το "πεζοδρόμιο" που ακολουθούσες. Έλα μου όμως που και στο ανέβα και στο κατέβα υπήρχαν πεζούλια. Πεζούλια 3 και 4 πόντων περίπου. Ότι πρέπει για ενα ποδήλατο δρόμου σαν το δικό μου. Ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω. Στο δρόμο πάλι...
Το τοπίο από τα σύνορα μέχρι την Κολωνία ήταν μονότονο. Μια ατέλειωτη πεδιάδα που όμως σε αντίθεση με τις ολλανδικές πεδιάδες δεν σου βγάζει κάτι το τεχνητό. Είναι κάμπος και όχι ανεκτημένη γη.
Σε μεγάλο κομμάτι της διαδρομής ο ποδηλατόδρομος είναι στη θεση της βοηθητικής λωρίδας-έκτακτης ανάγκης που έχουν και κάποιοι ελληνικοί δρόμοι (πχ Πατρων-Πυργου).
Οι ποδηλάτες μοιράζονται τη λωρίδα με τα αυτοκίνητα και χωρίς διαχωριστικό παρακαλώ..
Ακολουθεί λίγο Γερμανία στις φώτο παρακάτω.
Πλησιάζοντας προς Κολωνία το τοπίο κυριαρχείται από 3 τεράστια εργοστάσια παραγωγής ενέργειας που βρίσκονται το ένα δίπλα στο άλλο. Εν σειρά!
Σε κάποιο σημείο και ενώ ακολουθούσα τον ποδηλατόδρομο βλέπω μια ταμπέλα στο δρόμο που έγραφε ότι η Κολωνία απείχε 15 χλμ. Ωραία λέω. Έφτασα τσακ μπαμ.
Τι το λεγα! 200 μέτρα μετά την ταμπέλα ο ποδηλατόδρομος εξαφανίζεται. Έψαχνα και έψαχνα...πουθενά! Το πήρα λοιπόν μέσα από κάτι χωράφια και πήγα μέσα από τα χωριά! Μπορούσα να πάρω και το δρόμο αλλά είχε τόση κίνηση και ήταν τόσο στενός που όπως μου ρθε έτσι μου έφυγε. Μπήκα στην Κολωνία από ένα μικρό δρόμο και ούτε το πήρα χαμπάρι..
Το πρώτο πράγμα που έκανα με το που έφτασα στον πολιτισμό ήταν να φάω ένα ξεγυρισμένο κεμπάπ!
Tρίτη μέρα για Kόμπλενζ λοιπόν: Κολωνία-Κόμπλενζ ,112χλμ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Αφήστε το σχόλιό σας